Günümüz kaynaklarında YeÅŸim Taşı iki türüne rastlanır. Bunlar “daha çok Türkistan ve DoÄŸu Sibirya kökenli” nefrit ve jadeyittir. Nefrit, jadeyite oranla daha deÄŸersiz, fakat daha çok elde edilenidir. Kolay kırılabilme ve yaÄŸsı parlaklığıyla jadeitten ayrılır. Nefritin en önemli kaynağı Çin’deki Hoten ve Yarkent bölgeleriyle Sibirya’da Baykal Gölü’dür . Jadeyit ise nefrite göre daha deÄŸerlidir. Taneli biçimde kırılır ve parlaklığı daha camsıdır .
Hekimler, bu taşa yasf veya yasb da dermiş. Zîsokoritos, Yeşim Taşı zebercedin bir cinsi olarak tanımlarken, Gâfikî, Yeşim Taşı ve dehnenin aslının aynı olduğu görüşündedir. Farklılık adlandırmadan kaynaklanır. Bazılarına göre Yeşim Taşı dehnenin bir çeşididir. Bazılarına göre ise Yeşim Taşı dehnenin kötü olanıdır. Kimileri de Yeşim Taşı Habeş yakutudur, der. Şarklılar, Yeşim Taşıin ebûkalemûn olduğunu söyler .
Åžirvânî’ye göre YeÅŸim Taşı iki çeÅŸittir. Birinci çeÅŸit iyisidir ve fildiÅŸi rengine benzer sarıdır. Ä°kinci çeÅŸidi Çin’den gelir. Beyaz renkte ve sahtedir. Az bulunur. Faydası ve özelliÄŸi yoktur. Hoca Nasîrüddîn-i Tûsî YeÅŸim Taşıin madeni ve çeÅŸidi hakkında ÅŸunları söyler:
“YeÅŸim Taşı Çin’de olur. Burada iki ırmak vardır. Birinin adı AkkaÅŸ’tır. YeÅŸim Taşın iyisi buradan çıkar ve rengi sarıya yakın beyazdır. DiÄŸerinin adı KarakaÅŸ’tır. Donuk renkli, siyahımsıdır. Bu madenden ÅŸebeye benzer siyah ve ÅŸeffaf YeÅŸim Taşıları çıkar. Bu yeri yöneten kiÅŸi büyük parçaları kadeh, kaşık, yüzük ve düğme için alıp küçüklerin işçilerine verir .
Zisokoridos, YeÅŸim Taşıin zeberced cinsinden olduÄŸu ve dört çeÅŸidinin bulunduÄŸu görüşündedir. Birinci çeÅŸidi tıpkı zebercede benzer. Ä°kinci çeÅŸidinin rengi duman rengine benzer. Üçüncü çeÅŸide Yunanlılar usturyûs derler. Manası kevkebî demektir, yani bu çeÅŸit YeÅŸim Taşıin cismi parlaktır. İçinde beyaz damarlar bulunur. Dördüncü çeÅŸide tarmînûn derler. Manası habbetü’l-hazrâya benzer demektir. Habbetü’l-hazrâ, menegüş aÄŸacının yemiÅŸine denir. Dördüncü çeÅŸidin rengi bu aÄŸacın yemiÅŸinin rengindedir . 1.11.4.
Günümüz kaynaklarında YeÅŸim Taşı iki türüne rastlanır. Bunlar “daha çok Türkistan ve DoÄŸu Sibirya kökenli” nefrit ve jadeyittir. Nefrit, jadeyite oranla daha deÄŸersiz, fakat daha çok elde edilenidir. Kolay kırılabilme ve yaÄŸsı parlaklığıyla jadeitten ayrılır. Nefritin en önemli kaynağı Çin’deki Hoten ve Yarkent bölgeleriyle Sibirya’da Baykal Gölü’dür . Jadeyit ise nefrite göre daha deÄŸerlidir. Taneli biçimde kırılır ve parlaklığı daha camsıdır .
Hekimler, bu taşa yasf veya yasb da dermiş. Zîsokoritos, Yeşim Taşı zebercedin bir cinsi olarak tanımlarken, Gâfikî, Yeşim Taşı ve dehnenin aslının aynı olduğu görüşündedir. Farklılık adlandırmadan kaynaklanır. Bazılarına göre Yeşim Taşı dehnenin bir çeşididir. Bazılarına göre ise Yeşim Taşı dehnenin kötü olanıdır. Kimileri de Yeşim Taşı Habeş yakutudur, der. Şarklılar, Yeşim Taşıin ebûkalemûn olduğunu söyler .
Åžirvânî’ye göre YeÅŸim Taşı iki çeÅŸittir. Birinci çeÅŸit iyisidir ve fildiÅŸi rengine benzer sarıdır. Ä°kinci çeÅŸidi Çin’den gelir. Beyaz renkte ve sahtedir. Az bulunur. Faydası ve özelliÄŸi yoktur. Hoca Nasîrüddîn-i Tûsî YeÅŸim Taşıin madeni ve çeÅŸidi hakkında ÅŸunları söyler:
“YeÅŸim Taşı Çin’de olur. Burada iki ırmak vardır. Birinin adı AkkaÅŸ’tır. YeÅŸim Taşın iyisi buradan çıkar ve rengi sarıya yakın beyazdır. DiÄŸerinin adı KarakaÅŸ’tır. Donuk renkli, siyahımsıdır. Bu madenden ÅŸebeye benzer siyah ve ÅŸeffaf YeÅŸim Taşıları çıkar. Bu yeri yöneten kiÅŸi büyük parçaları kadeh, kaşık, yüzük ve düğme için alıp küçüklerin işçilerine verir .
Zisokoridos, YeÅŸim Taşıin zeberced cinsinden olduÄŸu ve dört çeÅŸidinin bulunduÄŸu görüşündedir. Birinci çeÅŸidi tıpkı zebercede benzer. Ä°kinci çeÅŸidinin rengi duman rengine benzer. Üçüncü çeÅŸide Yunanlılar usturyûs derler. Manası kevkebî demektir, yani bu çeÅŸit YeÅŸim Taşıin cismi parlaktır. İçinde beyaz damarlar bulunur. Dördüncü çeÅŸide tarmînûn derler. Manası habbetü’l-hazrâya benzer demektir. Habbetü’l-hazrâ, menegüş aÄŸacının yemiÅŸine denir. Dördüncü çeÅŸidin rengi bu aÄŸacın yemiÅŸinin rengindedir . 1.11.4.
